Eergisterenavond stond ik met de fiets voor het rood licht aan de Lammerstraat. Plots flitst er links van mij een fietster voorbij. Recht door het rood licht. Zij had het wel goed berekend. Ongeveer vijftien meter had ze over voor een aankomende wagen. Oef!
Gisterenmiddag wandel ik in de Hoogpoort (gelukkig verlost van de fietsonvriendelijke karrensporen). Een vrij jonge fietser rijdt vrij snel rakelings langs een bejaarde. De fietser kon fietsen en had zijn fiets goed onder controle maar de bejaarde man schrok duidelijk.
Vervelende situaties. Deze fietsers zijn zich blijkbaar van geen kwaad bewust. In hun ogen zijn zij verantwoordelijk voor zichzelf. Dat is ook zo. Maar wat die kleine minderheid aan fietsers niet ziet als ze roekeloos en weinig respectvol door de stad flitsen, is dat ze de ‘fietszaak’ niet dienen. Ze laten het draagvlak voor een verregaand fietsbeleid afbrokkelen.
Ondanks het feit dat het ook voor mij allemaal te traag gaat (dat is een algemeen voorkomend probleem in Vlaanderen) is er momenteel in Gent nog nooit zoveel geld uitgeven aan fietsinfrastructuur. Mijn diensten zijn momenteel wel bezig met fietspaden aan de Gasmeterlaan, Nieuwe Vaart, Brusselse steenweg, Antwerpse steenweg, Kasteellaan, Hundelgemse steenweg, Zuiderlaan,…. en ze werken ook nog aan een tunnel onder de spoorwegbedding aan de Dampoort, een fietsbrug over de Watersportbaan, een onderdoorgang aan de Rozemarijnbrug en ook aan de Contributiebrug. Ze zijn bezig met de Parkbosbruggen en de onderdoorgang aan de Nieuwe Vaartbrug en nog pakken andere (al dan niet kleinere) maatregelen.
Maar om een echte fietsstad te worden moet er wel nog veel meer gebeuren. Met het mobiliteitsplan willen we dat ook. Voor al die noodzakelijke fietsmaatregelen is een breed draagvlak, dat verder gaat dan de fietsers nodig. Ook de niet-fietsers moeten dit fietsbeleid ondersteunen. Want als ik en mijn diensten bijvoorbeeld voor iedere parkeerplaats die we schrappen in functie van fietsinfrastructuur telkens weer een zwaar gevecht moeten aangaan, dan verliezen we bij elk dossier enorm veel tijd en energie. Ook moet het budget voor fietsinfrastructuur nog stijgen. Zeker in financieel moeilijke tijden krijgen we dat enkel voor elkaar als er een draagvlak is.
Maar die kleine minderheid, roekeloos en weinig respectvol voorbij flitsende, fietsers tast het draagvlak voor dat verregaand fietsbeleid aan, ze geeft voer aan niet-fietsers om te zeggen dat een fietsbeleid onzalig is. Want: “gaan we naar een dergelijk soort stad…?” De echte versnelling naar een fietsstad zullen we krijgen als ook andere weggebruikers het nut en de meerwaarde inzien. Als ze fietsinfrastructuur ondersteunen in plaats van iedere keer opnieuw het gevecht aangaan. Interessant is het ook om eens te kijken naar steden waar fietsers nu al de belangrijkste groep weggebruikers zijn. Kopenhagen en Amsterdam zijn allebei fietssteden maar Amsterdam zal eerder op zijn fietsgrenzen botsen. Nu al worden fietsinvesteringen er in vraag gesteld. Gewoon omdat fietsers er elkaar en voetgangers in gevaar brengen. In Kopenhagen is dat niet zo en gaat het stadsbestuur met een breed draagvlak verder met fietsinvesteringen.
Over het filmpje kan veel gezegd worden. Dat sommigen het gewoon niet goed vinden is geen probleem. Maar als sommige fietsers problematisch fietsgedrag vertonen, dan mag dat wel gezegd worden. Maar dat geldt evenzeer voor automobilisten, voetgangers, buschauffeurs of taxichauffeurs.
Ik zeg graag waar het op staat. Ook ten aanzien van fietsers.
Ook voor automobilisten hebben we nog één en ander op stapel staan. Qua campagnes, bedoel ik.
En wat de politieacties betreft: de politie moet goed nadenken over de acties die ze voert. Het is vooral belangrijk dat mensen de noodzaak inzien en begrijpen.
Ik startte met twee vervelende fietserssituaties. Het is evenzeer juist dat heel wat automobilisten zorgen voor nog veel vervelenderen gevaarlijker situaties voor hun medeweggebruikers, de fietsers. Maar omdat er mensen zijn die menen dat de politie zich alleen richt op de fietsers, deze cijfers ter info. In 2013 waren er voor de automobilisten ongeveer 40.000 boetes voor foutparkeren en iets meer dan 88.000 voor snelheidsovertredingen De parkeerwachters schreven ook nog eens 176.000 parkeerretributies uit. Voor fietsers ligt dat aantal toch wel een ‘beetje’ lager. Wat niet wegneemt dat ook ten aanzien van een pak automobilisten mag en zal gezegd worden: het mag wat respectvoller, heel wat respectvoller!
